ZafĂłn Carlos Ruiz ĹwiatĹa wrzeĹnia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wyglądało jak wyżłobiona w skale grota, otwarta ku morzu gardziel.
To laguna powiedział Ismael. Jest jak owal osłonięty od prądu i połączony z
morzem maleńkim przesmykiem. A po drugiej stronie znajduje się Grota Nietoperzy. W tym
tunelu wgłębiającym się w skałę, widzisz? Ponoć w roku tysiąc siedemset czterdziestym szóstym
sztorm wyrzucił na te skały piracki galeon. Szczątki okrętu i piratów wciąż tam są.
Ir�ne spojrzała nań z niedowierzaniem. Ismael może i był dobrym sternikiem, ale w
kłamaniu z trudem łapał się na majtka.
To szczera prawda brnął dalej Ismael. Czasem tam nurkuję. Jaskinia prowadzi
głęboko w skałę i nie ma końca.
Zabierzesz mnie tam? zapytała Ir�ne, udając, że święcie wierzy w idiotyczną historię
o rzuconym na skały statku pirackim.
Ismael lekko się zaczerwienił. To brzmiało jak zaproszenie do dalszego ciągu. Jak
zobowiązanie. Jednym słowem, kryło się w tym niebezpieczeństwo.
Tam jest mnóstwo nietoperzy. Stąd nazwa zresztą& ostrzegł chłopak, nie znajdując
innego, bardziej odstręczającego argumentu.
Uwielbiam nietoperze. Latające myszki odgryzła się Ir�ne, gotowa nadal pokpiwać z
chłopaka.
Kiedy tylko zechcesz odparł Ismael, rezygnując z dalszego oporu.
Ir�ne uśmiechnęła się ciepło. Ten uśmiech całkowicie zbił z pantałyku Ismaela. Przez
dobrą chwilę nie mógł się zorientować, jaki jest kierunek wiatru i do czego właściwie służy
rumpel. A najgorsze, że dziewczyna zdawała się domyślać, że coś jest z nim nie tak. Najwyższy
czas zrobić zwrot. Odpadając od wiatru, tak szybko luzował grot, że po zwrocie, zanim
skontrował, łódz się przechyliła. Fale nieomal musnęły twarz Ir�ne. Chłodne języki. Dziewczyna
pisnęła, nie przestając się śmiać. Ismael odpowiedział uśmiechem. Nie potrafił jeszcze wyczuć,
co takiego specjalnego w niej jest, ale wiedział na pewno, że nie potrafi od niej oderwać wzroku.
Płyniemy na latarnię oznajmił.
Kilka sekund pózniej Kyaneos , prowadzony niewidzialną dłonią wiatru, prześlizgnął się
nad grzbietami fal. Ismael poczuł, jak Ir�ne chwyta się jego dłoni. Zdawało się, że łódz zaraz
wzbije się w powietrze, zostawiając za sobą warkocz białej piany. Ir�ne spojrzała na Ismaela,
spostrzegając, że chłopak na nią patrzy. Przez chwilę jego oczy zatopiły się w jej oczach, a Ir�ne
poczuła, jak chłopak delikatnie ściska jej dłoń. Zwiat nigdy nie był tak daleko.
* * *
W południe owego dnia Simone Sauvelle przekroczyła próg osobistej biblioteki Lazarusa
Janna, znajdującej się w ogromnej owalnej sali w samym sercu Cravenmoore. Bezkresny kosmos
książek wznosił się nieprawdopodobną spiralą ku świetlikowi z barwionego szkła. Tysiące
nieznanych i tajemniczych światów współistniały w tej bezmiernej katedrze książek. Przez
chwilę Simone z nieukrywanym zadziwieniem przyglądała się wizji rozciągającej się przed jej
oczyma, nie mogąc oderwać wzroku od mgiełki unoszącej się ku sklepieniu. Dopiero po kilku
minutach zdała sobie sprawę, że nie jest tu sama.
Przy biurku, w kręgu padającego bezpośrednio ze świetlika światła, siedziała postać w
eleganckim garniturze. Usłyszawszy kroki Simone, Lazarus odwrócił się i uśmiechnął do niej
ciepło i serdecznie, zamykając rozłożoną przed sobą książkę, stary, oprawiony w czarną skórę
egzemplarz.
Ach, to pani, madame Sauvelle. Witam w moim maleńkim zaciszu odezwał się,
wstając.
Nie chciałam przeszkadzać&
Nie, skądże, bardzo jestem rad, że pani się tu zjawiła odparł Lazarus. Chciałem z
panią omówić kwestię zamówienia, które chcę złożyć firmie Arthur Francher&
Arthur Francher w Londynie?
Twarz Lazarusa pojaśniała.
Zna pani tę firmę?
Mój mąż zazwyczaj kupował tam książki podczas swych wyjazdów. Burlington Arcade.
No i miałem rację, że do tego typu obowiązków lepszej osoby od pani nie znajdę
stwierdził Lazarus, przyprawiając Simone o rumieńce. I dodał: Może omówimy to przy
filiżance kawy? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Tematy