MaĹĹźeĹstwo z rozsÄdku Beverley Jo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Tego wieczoru Nicholas miał dostać nazwiska konspiratorów. Madame Bellaire myślała, że
uciek�nie z nią do Ameryki, ale on zamierzał jedynie prze�prowadzić ją bezpiecznie przez granicę.
- Biedna kobieta.
- Dopuściła się podwójnej zdrady, a poza tym to dziwka - oburzył się Peter, przepraszając
jednocze�śnie za język.
Eleonora nie zwracała na niego uwagi, pochłonię�ta rozmyślaniem o historii, którą przed chwilą
usły�szała.
- Chcesz powiedzieć, że Nicholas me należał do spisku? Ale ze mnie idiotka!
- Należał do spisku? Chyba nie myślałaś, że ... O mój Boże!
- Sądziłam, że tkwił w tym po uszy. Perły! _ krzyk�nęła przestraszona. - Co on sobie pomyśli? A
zresz�tą, nieważne. Poszedł do niej i co potem? Zażądała dowodu, że kocha tylko ją. Wszystko
widziała i sły�szała!
Oczy jej błyszczały i zaczęła się śmiać, wprawiając tym w osłupienie obu mężCzyzn.
- Dobrze się czujesz, Eleonoro?
- Już wszystko rozumiem! Tak jak przypuszczałam, trzymano nas w domu madame BeIIaire. Potem
przy�szedł Nicholas i zrobił mi straszną awanturę. Był chamski, obrażał mnie, krzyczał. To do
niego niepo�dobne. Jak ja go wtedy nienawidziłam - wyznała z uśmiechem. - Ale na koniec
powiedział coś dziwne�go. Zarzucił mi, że zawsze urządzam mu sceny i za�męczam go swoją
osobą, co zupełnie mija się z praw�dą. Pózniej próbował mnie udusić.
- Co?! - krzyknęli jednocześnie.
- Na niby, choć Amy mogła tak nie pomyśleć. Złapał mnie mocno za szyję i zaczął delikatnie
łaskotać po karku. Zorientowałam się, że odgrywa to wszystko przede mną, nie wiedziałam tylko
dlaczego. Dopiero teraz przyszło mi na myśl, że madame nas podglądała, a Nicholas musiał ją
przekonać o swoim uczuciu.
- Ale żeby potraktować cię w ten sposób - oburzył się Peter.
- Widocznie nie miał wyboru - ujęła się za mężem Eleonora. - Wolał mnie sponiewierać, niż ujrzeć
martwą. Wątpię, aby madame miała jakiekolwiek skrupuły. Zastanawiam się, co zrobi, kiedy dowie
się, że została oszukana.
- Nic. Do tego czasu sprawy posuną się tak dale�ko, że będzie już tylko myślała o ucieczce z kraju.
�Francis wyjął zegarek z kieszonki. - Minęła jedena�sta. Niedługo powinniśmy dostać wiadomości.
A ty, Eleonoro, powinnaś pójść spać.
- Myślisz, że mogłabym zasnąć? Umieram z gło�du. Zjecie coś ze mną?
Po chwili wszyscy troje zajadali kanapki, spogląda�jąc raz po raz na zegar. Nie upłynęło dużo
czasu, gdy w drzwiach pojawił się markiz.
- Co się dzieje, Luc? - spytał lord Middlethorpe.
- Nie bardzo wiem. Wszystko w porządku, Eleonoro?
- Tak - odparła zniecierpliwiona. - Gdzie jest Ni�cholas?
- U madame Bellaire. Zdążył mnie tylko poprosić , żeby tu przyszedł i cię przeprosił. Nie
powiedzial za co.
- Nieistotne. Dlaczego ciągle tam jest?
- Nie wiem. Mieliśmy spędzić u niej miły wieczór, udając że świetnie się bawimy. Co, przyznam
szczerze - uśmiechnął się szeroko - nie było znowu takie trudne. W każdym razie Nicholas zszedł
do nas, wręczył mi kopertę, którą mieliśmy zanieść Melchamowi i kazał nam wszystkim wyjść.
Udało mu się w koń�cu zdobyć te listy - dodał wesoło. - Uciekłyście?
- Nie, wypuścili nas. Madame Bellaire kazała nas uprowadzić, bo widocznie nie ufała Nicholasowi.
Po�dejrzewam, że próbują teraz wydostać się z kraju. Kiedy mogę się go spodziewać w domu?
- Jutro. O ile wszystko pójdzie zgodnie z planem�odrzekł Lucien, marszcząc brwi. - Nie chciałbym
mieć do czynienia z tą kobietą.
- Przypuszczam, że dla niego to sprawa honoru.
- W niektórych sytuacjach ... - zaczął, ale zmienił temat i powiedział: - Nie rozumiem jednego ...
- Francis ci wyjaśni - przerwała mu Eleonora z poczuciem ogromnej ulgi. Teraz wszystko zmierza
ku szczęśliwemu rozwiązaniu.
- Teraz dopiero czuję zmęczenie - oznajmiła. �Mogę już spokojnie pójść spać. Dobranoc. Dziękuję
za wszystko.
Jutro Nicholas wróci do domu i wszystko się uło�ży. Pojadą do Somerset i wreszcie będą
szczęśliwi. Eleonora rozmyślała o malującej się w jasnych bar�wach przyszłości i nawet nie
zauważyła, kiedy zasnęła.
*
Nicholas siedział na eleganckim krześle w budu�arze madame Bellaire i sączył wyśmienite porto.
Francuzka, jak zwykle uwodzicielsko piękna, siedzia�ła nieopodaL Prócz nich w pokoju
znajdowało się trzech mężczyzn, którzy stali, mierząc z pistoletów
w głowę Nicholasa.
_ Mam uwierzyć, że ukartowałaś to wszystko, aby wyrównać ze mną rachunki? - spytał z
rozbawie�niem, choć wcale nie było mu do śmiechu.
_ To tylko jeden z celów, mon ami.
_ Chcesz mi wmówić, że ten spisek nie istnieje, że to nieprawda? Wiedzą o nim rządy co najmniej
czterech państw.
_ Oczywiście, że istnieje. Jak na typowego mężczyznę przystało, nie doceniasz kobiet. Miałam o
tobie lepsze zdanie. Potrafię trzymać kilka srok za ogon, mój drogi. A spisek, owszem, istnieje, ale
to ... jak wy to mówicie ... oszustwo.
_ Mogłabyś to wyjaśnić? - poprosił, nadal spokojnie sącząc wino.
_ Z przyjemnością. Upadek naszego drogiego Napoleona przysporzył mi wielu kłopotów, ponieważ
trzon mojej klienteli stanowili jego najlepsi oficerowie i doradcy. Myślałam, tak jak wszyscy, że
Bonaparte podpisze porozumienie w Chatillon. Wprawdzie osła�biłoby to pozycję Francji, ale do
wszystkiego można się przyzwyczaić. Niestety, wybrał wojnę i własną klęskę" To szaleniec.
Ponieważ pod rządami Burbonów mój interes nie prosperowałby tak jak dawniej, postanowi�łam
spróbować szczęścia w Nowym Zwiecie. Do tego potrzebne były fundusze. - Przerwała, i jak na
dobrą gospodynię przystało, ponownie napełniła jego kieli�szek. Podziękował skinieniem głowy.
Najgorsze, że nie znał jej prawdziwych uczuć. Nie musiał się już wcielać w rolę wiernego
kochanka, ale gotów był udawać, jeśli od tego miało zależeć jego życie. - Atrament na pod�pisanej
przez Napoleona abdykacji dobrze jeszcze nie wysechł, a pewien mój dobry znajomy z Paryża już
za�czął zabiegać o przywrócenie mu władzy - kontynu�owała. - Biedny Gaston myślał, że ludzie
szybko znie�chęcą się do miłościwie panującego nam Ludwika i za�żądają powrotu cesarza. Cóż -
wzruszyła ramionami _ głupich nie sieją. Ale kiedy zobaczyłam, ilu pomysł Gastona ma
zwolenników, pomyślałam, że mogłabym na tym skorzystać. - Wstała i przeszła się po pokoju,
rozsiewając wokół mocną woń perfum. - Chciwość jest wspaniała, Nicky! Chciwość zgubiła
niejednego męż�czyznę" Nawet nie wiesz, ilu Niemców, Hiszpanów, a nawet Anglików obawia się
końca wojny i Napole�ona. Boją się, że mogą na tym stracić. Spośród nich re�krutują się
członkowie tajnej organizacji, którą udało mi się sprytnie założyć. - Spojrzała na niego z
przebie�głym uśmiechem. - Mężczyzni uwielbiają tajne stowa�rzyszenia, prawda, Nicky?
Zwłaszcza jeśli mogą zaba�wić się w szpiegów ...
Trafiła w samo sedno. Dobry Boże, jakim był głup�cem.
Teresa roześmiała się i przestała głaskać go po po�liczku.
- Dość powiedzieć, że każdy z nich wpłacił odpo�wiednią sumkę, otrzymując w zamian pakiet
tajem�nic, tajnych kodów, haseł i symboli. Daję ludziom to, na co zasługują.
Za wszelką cenę starał się zachować spokój, ale najwidoczniej dostrzegła błysk gniewu w jego
oczach, bo odsunęła się od niego ze śmiechem.
- Nie skąpią grosza, a cała pula trafia do mnie.
Uzbierało się tego jakieś sto tysięcy funtów, myślę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Tematy